In de hectische tijd van het huidige leven wordt men vaak teruggefloten om naar de eigen innerlijke waarden (terug) te keren. Het dagelijkse leven loopt niet meer zoals men zou willen, het lichaam geeft allerlei signalen; vermoeidheid, lusteloosheid, geen energie/inspiratie, spanningspijnen... .
Telkens weer opnieuw kan ik versteld staan van een bepaalde kracht die iemand bezit om zijn leven een andere wending te (willen) geven, of uit een (diep) dal te klimmen... . Een grote drijfveer achter dit gebeuren omschrijf ik persoonlijk als de Innerlijke Kracht die mensen bezitten. Het vraagt moed om op zoek te gaan naar dat wat diep weggeborgen zit. Het vraagt moed om op zoek te gaan naar de innerlijke waarden die je als mens in je draagt. Het lijkt misschien een eeuwig wikken en wegen tussen hoop en wanhoop, verlangen en angst, kracht en onmacht... om deze reis te starten. Ik ondervind telkens weer dat het verlangen van een mens om zich zo volledig mogelijk te ontwikkelen, het beste te halen uit zichzelf, de zoektocht naar het eigen IK ... mensen kan aanzetten om deze tocht aan te gaan.
Maar inderdaad... ook de langste reis begint bij de eerste stap.
Want verlangen kan echter hand in hand samen gaan met ‘angst’. Het vraagt ook om het oude vertrouwde achter te laten. Soms een stukje alleen op pad, soms met sympathisanten aan de zijlijn, maar ook eens met iemand aan de hand, eens even niet alleen.
"Alles wat niet wordt uitgedrukt, maar wel wil worden uitgedrukt, veroorzaakt ongemak."
