De dag van vandaag, hebben we voor elk afwijkend gedrag, elk anders zijn... Wel een benaming, een etiket.
Bij elk etiket kunnen we in grote lijnen ook nog een bepaalde aanpak vastleggen.
Maar is er nog ruimte, nog plaats...
Voor de eigenheid en de ontplooiing van elk individu?
Moeten we dan allemaal therapeut worden, een therapeutische opleiding volgen om met deze diversiteiten om te gaan?
Luisteren naar wat mensen brengen - luisteren naar hun woorden, kijken naar hun lichaamstaal - is op zoek gaan naar het verhaal dat zich achter woorden en/of gedrag bevindt. Misschien een verhaal dat tot op heden nog nooit verteld is geweest. Dit is zeker geen evidente en gemakkelijke opdracht.
Hulpverleners en leerkrachten hebben een uiterst betekenisvol beroep. Een organisatie/school/team/leefgroep/klas... is een continu evoluerend dynamisch geheel, dat gevoed wordt door een netwerk van verschillende onderling verbonden componenten.
Binnen coaching, supervisie en casuïstiekbespreking bestaat onze opdracht eruit dat we samen de juiste dynamieken erkennen, deze goed proberen te begrijpen en hanteerbaar gaan maken. Hierdoor neemt de dialoog een andere vorm aan. Mensen krijgen inzichten op hun eigen functioneren, op collega’s, op de organisatie en op het eindresultaat.
We vertrekken vanuit ieders unieke competenties en eigenheden en onderzoeken de unieke bijdrage van elk teamlid. Wanneer ieder zijn talenten kan inzetten om het gezamenlijk doel te bereiken, zal de uitkomst groter zijn dan de som van de delen. Kortom we werken dus samen aan een vruchtbare dialoog die ons leidt naar inzicht en vernieuwing.
"Karakter is als een boom en reputatie als zijn schaduw. De schaduw is wat we erover denken, maar de boom is de werkelijkheid."
